Forum www.baltofilm.fora.pl Strona Główna www.baltofilm.fora.pl
Forum o filmowym i prawdziwym Balto, o Alasce jego czasów
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Alaska czyli koniec świata

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.baltofilm.fora.pl Strona Główna -> Prawda o Alasce / Ogólnie o Alasce
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Iditarod
Administrator



Dołączył: 25 Lut 2011
Posty: 159
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/3

PostWysłany: Sob 1:13, 26 Lut 2011    Temat postu: Alaska czyli koniec świata

Historia Alaski.

Na podstawie:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Na teren dzisiejszej Alaski pierwsi ludzie prawdopodobnie przeszli przez most lądowy jaki wytworzył się ok 16 tys. lat p.n.e. Część badaczy przesuwa tą granicę na okres 10. tys. lat p.n.e. Z racji odległości i wielkości terenu w przeciągu lat wytworzyło się kilka grup Indian.
Sama zaś nazwa pochodzi od słowa z języka Aleutów – Alaxsxaq [czasem pisownia Alyeska] czyli teren, który jest wystawiony na działanie morza. Dziś wyróżnia się kilka grup miejscowych Indian: grupy zamieszkujące na wybrzeżu południowo – wschodnim [Tlingt, Haida, Tsimshian], Athabaskowie, Aleuci i dwie grupy Eskimosów [Inupiaci i Yup'ik]
Dla Europy te tereny odkryli Hiszpanie ok 1640 r. Niecałe 100 lat później także Rosjanie przekonują się jak niewielkie są odległości między Azją a Ameryka. Dowodzi tą wyprawą Rosjanin polskiego pochodzenia: Pawłucki. W 1741 r. kolejna rosyjska ekspedycja pod dowództwem Duńczyka: V. Beringa i Rosjanina A. Czirkowa potwierdza poprzednie odkrycia przynosząc nowe informacje na temat lądu. W 1784 roku zostaje założona pierwsza faktoria na wyspie Kodiak zaś w 1799 – na Wyspie Baranowa, osada, która jako Sitka była stolicą Alaski do 1906 r.
Wraz z przybyciem białego człowieka, przybyły z nim wszelkie możliwe choroby nieznane wcześniej na tych terenach – oznaczały one śmierć, nawet do 80% miejscowej ludności, zaś zakładane faktorie – zwykle śmierć Indian którzy wcześniej mieszkali na tych terenach. Stało się tak w wypadku dwóch pierwszych osad: tej na wyspie Kodiak, kiedy G. I. Szelikow zabija kilkuset miejscowych Koniagów. Wyprawy czy to statkami czy ladem powodują odkrywanie nowych terenów, co oznacza wzrost sprzedaży. Około 1800 roku trzy czwarte skór rosyjskich sprzedawanych w Ameryce pochodziło z Alaski, głównie rejonu Sitka. Założona w 1799 r. Sitka, początkowo nosi nazwę Archangielsk, po zniszczeniu w 1802 i odbudowie dwa lata później: Nowy Archangielsk. Obecna nazwę przyjmuje po przejęciu tych terenów przez Amerykanów. Wraz z handlarzami przybywają misjonarze. Widocznym ich symbolem jest Katedra św. Michała w Sitka wybudowana w 1848, spalona w styczniu 1966, potem ponownie odbudowana.
Na mocy bulli papieskiej z 1493 roku Hiszpanie otrzymują panowanie nad tą częścią świata. Ponowne przebudzenie następuje od lat 70-tych XVIII w. Hiszpanie osiągają w końcu 61 równoleżnik, przekonują się także, że na tych terenach są już Rosjanie i ich działalność przyjmuje coraz szerszy zasięg. Z ekspedycjami związane są nazwiska Bruno de Hezety, Bodega y Quadry, Martineza, Fidalgo czy Lopeza. Hiszpanie nawet symboliczne biorą te ziemie pod panowanie, lecz po rozmowach z Rosjanami, okazuje się, że nie ma szans by ci ostatni się wycofali. Dokładając do tego, fakt, że XVIII wieczna Hiszpania to nie morska potęga z 1640 roku, oznacza tyle, ze po traktacie z USA w 1819 roku wycofuje się z tych terenów, oddając swoje pretensje Stanom Zjednoczony. Pretensje te były poparte kilkoma małymi osadami...Dziś jest ono wyryte w nazwach takich jak Malaspina Glacier, czy w nazwie miasta Valdez.
Brytyjczycy okrywają wybrzeża Alaski w czasie rejsu Cooka od Kalifornii do Cieśniny Beringa, na HMS Resolution. W czasie tego rejsu odkrywa teren nazwany ja jego cześć kilka lat później, Cook Inlet. Cieśniny Beringa nie przebywa, lecz informacje okazują się cenne. Zostaje założonych kilka faktorii handlowych głównie wzdłuż wybrzeża lub rzeki Jukon.
Jeszcze w 1799 roku, pasierb Szelikowa, N. P. Rezanow nabywa od Pawła I przywilej dający monopol na handel z Amerykanami. Oznacza to dalszy rozwój faktorii oraz szybszą kolonizację tych terenów. Rosjanie pokonują w walkach kolejne klany i grupy Indan. Mimo tych sukcesów nigdy tak naprawdę nie skolonizowali jako całości, zostali oni jeszcze osłabieni poprzez faktorie firmy Hudson działające na południowych skrajach Alaski od lat 20 tych XIX w. Zmiany prawne spowodowały, że brytyjscy kupcy mogli się osiedlać na terenie Alaski, zaś amerykańscy mieli zakaz na osiedlanie się powyżej szerokości 54 st. 40' szerokości północnej. Zmiany te nastąpiły w latach 20 tych. W tym okresie ludność rosyjska osiąga liczbę 700 osób.
Od połowy XIX wieku, znów Rosjanie mają kłopoty z miejscową ludnością, która mimo wielu klęsk, tak naprawdę nigdy nie została pobita, po 1850 roku kłopoty zwiększają się z każdym rokiem. Kupcy ponosili coraz większe straty, coraz więcej myśliwych nie wracało do faktorii.
Jeszcze przedsprzedażą, o. Ivan Vieniaminow opracowuje translację języków używanych przez miejscową ludność na cyrlicę. To dzięki niemu znana jest translacja większości języków używanych na tym terenie. Także efektem działania misjonarzy, jest to ze znakomita większość spośród miejscowych Indian - około 20 tys. należy do kościoła prawosławnego, który w wielu wypadkach zespolił się z miejscowymi wierzeniami okresu przedchrześcijańskiego.
Trudności finansowe Rosji [w związku z toczonymi wojnami w Europie], chęć przejęcia handlu w ręce amerykańskie a także zamiar "wypędzenia" konkurencji angielskiej spowodowała gotowość rozmów USA z Rosją. Dodatkowo Rosja widząc, że kolonizacja na sąsiednich terenach Kanady postępuje coraz dalej, obawiała się, że Alaska z racji oddalenia od Moskwy i bliskości Kanady stanie się łatwym kąskiem dla Brytyjczyków. Było to przyczyną podjęcia rozmów z Waszyngtonem, gdzie osobą która naciskała na zakup tego terenu był sekretarz stanu William Seward. Wstępne rozmowy podjęto już w 1859 r. Przerwała je wojna secesyjna. Ciąg dalszy to marzec 1867 r. Z racji tego gdzie była Alaska, tego co o niej wiedziano – jednymi z najłagodniejszych epitetów było określenie jako "szaleństwo Sewarda", "lodówka Sewarda", "ogród dla misiów polarnych Andrew Johnsona". Ceną jaką uzgodniono wynosiła 7,2 mln dolarów. Stało się to 30 marca 1867 roku. Po tej dacie wszelkie spółki rosyjsko amerykańskie zostają zlikwidowane. Co ciekawe Kongres na faktyczne przejęcie i organizowanie nowego terenu zatwierdził dopiero w lipcu 1868 roku, za kadencji kolejnego prezydenta. Cały czas osobą optującą za Alaską był gł. Seward.
Flaga amerykańska została podniesiona 18 października 1867 [dziś. Alaska Day], co także wiązało się ze zmianą międzynarodowej linii zmiany daty. Aby dostosować kalendarze, po 6 października 1867 nastąpił 18 października [w Rosji kalendarz juliański, w Ameryce: gregoriański]. Z tego powodu nastąpiły dwa piątki pod rząd. Teren ten otrzymał nazwę Departamentu Alaska. Początkowo był on pod jurysdykcją US Army [do 1877], porem Departament Skarbu [1877 – 1879], a na koniec US Navy [1879 – 1884]. Zakupiony teren Alaski miał wówczas nieco ponad 1,5 mln km 2. Obecnie jest to warte około 108 mln, zaś akr ziemi 2 centy. Szacunki Senatu były różne. Liczba mieszkańców była szacowana od 10 do 50 tys. ludności.
Mimo zakupu terenu, jego znakomita większość pozostawała ciągle nie znana. W roku 1865 Western Union otrzymuje zadanie określenia możliwości przeprowadzenia linii telegraficznych przez całą Alaskę a nawet możliwości pociągnięcia jej dalej – do Azji. Po przejęciu zaczęto realizować te plany, łącznie z badaniami naukowymi, opracowaniami map i tp. Wiązało się to także z budową faktorii we wnętrzu Alaski, nie tylko na brzegach lub wzdłuż rzeki Jukon. W kacie przekazującym ziemię na własność Stanom Zjednoczonym, zostało zagwarantowane, to, że ok. 40 tys. mieszkańców – autochtonów, i około 700 Rosjan będzie miało prawo otrzymać obywatelstwo amerykańskie, jeśli tylko wyrażą taką zgodę. Zdecydowała się tylko niewielka część mieszkańców. Sama Alaska jest podzielona przez nowego właściciela na cztery części.
Ten okres wiąże się z wyprawami organizowanymi przez US Army. Wiązą się z nimi nazwiska Allena czy Schwacka. Także te wyprawy pozwoliły na dokładnie poznanie terenów położonych wewnątrz Alaski, pozwalały określić przebieg rzek, czy pasm górskich.
W 1884 następuje zmiana - teraz jest to District Alaska. Stało się tak późno, gdyż politycy w Waszyngtonie zajmowali się wcześniej odbudową kraju. Drastyczne zmiany przynosi rok 1896 i następne. Na sąsiednim Yukon Territory w Kanadzie odkryto złoto. Oznaczało to napływ ogromnych mas ludzi szukających swego szczęścia także obok, na Alasce. Miasta jak Skagway, osoby jak Soapy Smith czy strzelanina w Juneau znane są dzisiaj jako Dzika Alaska [Bezprawie na Alasce ->Outlaw Alaska] . Trzy lata później – złoto zostaje ponownie znalezione – tym razem w Nome. Powstają kolejne miasta -> Fairbanks, Ruby. Powstają kolejne osady złożone z poszukiwaczy, wyglądające jak gigantyczne miasteczka namiotowe. Ludzie gotowi są przeszukiwać nawet piasek na plażach, jeśli tylko dojdzie informacja o tym, że w tym piasku jest złoto.
Na Aleutach w tym okresie powstają fabryki zajmujące się przerobem ryb, na lądzie – także kopalnie innych surowców mineralnych. W 1902 roku zaczyna budować się pierwsze linie kolejowe, które w 1914 łączą Fairbanks i Seward. Także w tym samym okresie – zostaje odkryte złoto w okolicy Fairbanks. W 1903 granica z Kanadą zostaje w końcu uregulowana. Po wybuchu gorączki złota ludność dorosła rośnie w tempie zastraszającym, miasteczka jak Nome potrafią w ciągu bardzo krótkiego czasu osiągnąć liczbę ludności liczoną w kilkunastu tysiącach, by po wyczerpaniu się zapasów złota – stracić 80-90% z nich. Równolegle z rozwojem kopalń rozwija się bardzo intensywnie przemysł drzewny, stanowiąc dla wielu miasteczek szansę, albo jako port przeładunkowy, albo jako miejsce gdzie można nabyć niezbędne materiały. Przez port w Ruby, tylko w 1917 r., w szczytowym okresie wydobycia złota – przechodzi kruszeć o wartości niemal 0,9 mln USD. Równocześnie odkrywane są inne rudy. W 1910 r. w Kennicot zostaje uruchomiona jedna z najbogatszych kopalń miedzi. Bardzo szybko wydobycie osiąga ok. 600 tys t. rudy, a pracuje tam ok. 800 górników.
W 1910 r. Nome liczy między kilkanaście a 20 tysięcy mieszkańców. W 1925 – tylko 1400...
Od końca XIX w związku z bogatymi łowiskami rozwijany jest przemysł przetwórstwa ryb, zaś duży popyt sprawia, że zasoby ryb czy fok wyczerpują się bardzo szybko, co stanowi problem dla Aleutów, żyjących z tradycyjnego połowu ryb. Największe zakłady zostały założone m.in. w Sitka. Dość szybko jednakże zostały nałożone ograniczenia ilościowe na połowy.
W 1912 roku Kongres uchwala Organic Act, a zarazem zmienia nazwę terenu na Terytorium [Trerritory] Alaska. W 1916 szacuje się liczbę ludności na całej Alasce na ok. 58 tysięcy.
W 1916 roku J. Wickersham próbuje delegat do Kongresu próbuje wprowadzić, coś na kształt budżetu Alaski, ale z racji ilości mieszkańców nie udaje się to. Nawet w czasie wizyty prezydenta Hardinga w 1923 r. nie można wprowadzić na światło dzienne i w centrum zainteresowania problemu przekształcenia Alaski w stan. Kongres zainteresowany jest tylko czy podatki płyną o czasie i w wystarczającej wysokości. Rząd podobnie. Ustawa z 1920 roku sprawia, że wszelki wywóz towarów z Alaski musi następować statkami z banderą USA, zaś dalsza wysyłka drogą morską jedynie przez Seattle. Wywóz lądem – dokonywać tego mogą jedynie obywatele USA. Oznacza to faktycznie uzależnienie Alaski od Waszyngtonu. Na zastrzeżenia Alaski, Sąd Najwyższy stwierdza, ze Alaska nie jest stanem. Oznacza to faktyczny niemal monopol Seattle na wywóz, co sprawia, że koszty wysyłki rosną bardzo mocno. Funkcjonowanie tego terenu regulowało lub miało prawo regulować kilkadziesiąt rozmaitych urzędów lub agencji. Kryzys przynosi spadek cen na ryby i miedź które były podstawą gospodarki tego tereny. Płace spadły o połowę. W 1935 roku ustawa, FDR miała zachęcać do osadnictwa na Alasce, dodatkowo dla Murzynów którzy się tam przesiedlą gwarantowano pełnię praw politycznych. Niestety z racji uprzedzeń i postrzegania Alaski w USA ustawa nie wypaliła.
Alaska staje się stanem w roku 1959, sam proces był opóźniany z powodu obaw Republikanów, głównie z powodu, faktu, że w tamtych czasach Alaska nie wybierała kandydata tej partii w prawyborach na prezydenta.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Iditarod dnia Sob 23:56, 26 Lut 2011, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum www.baltofilm.fora.pl Strona Główna -> Prawda o Alasce / Ogólnie o Alasce Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin